8,3% van de werknemers is werkverslaafd, blijkt uit Noors onderzoek. Een hoge score op de persoonlijkheidstrek neuroticisme speelt daar een rol in – veel workaholics buffelen kennelijk uit angst tegen te vallen. Ook score ze hoog op de trek inschikkelijkheid; ze gaan conflicten liever uit de weg. Maar openheid doet er eveneens toe. Leergierigheid kan werknemers dus ook onmatig maken.
War er ook achter zit, werkverslaving is ongezond. Koreaanse onderzoekers berekenende dat de kans op hartaandoeningen snel stijgt wanneer iemand meer dan veertig uur werkt. Meer dan tachtig uur per week werken geeft zelfs 94% meer kans op hartklachten.
Bovenstaande bericht staat in de Psychologie van november 2014.
De vraag is natuurlijk wat nu precies werkverslaving is? Volgens mij is het vooral belangrijk het verschil te voelen tussen bevlogenheid (energie krijgen van het werk) en werkverslaafd (wat voor mij voelt als een innerlijke verplichting een “moeten”). Waar krijg je energie van en wat kost energie? En doe je het voor jezelf of voor de omgeving?
Bewust zijn van je lichamelijke signalen, hoofdpijn, onverklaarbare vermoeidheid, slecht slapen, stress, vol hoofd en ga zo maar door. De lat iedere keer iets hoger leggen, zonder dat er aanleiding voor is. Zelf de problemen oplossen en dat niet aan collega’s vragen? Herken je deze signalen, dan is het goed om eens achterover te leunen en je zelf af te vragen of jij ook een werkverslaafde bent.
Wat kan helpen is allereerst uit de automatisch piloot te stappen. Bewust stil staan bij wat er nu is. Zijn de schouders gespannen? Pijn in de onderrug? Denk er dan eens aan Mindfulness. Dit kan jou helpen om te gaan met deze situatie en aandacht te geven, zodat je de mogelijkheid hebt om zelf in te grijpen. Ga ook opzoek naar je drijfveren, je waarden en normen en wordt je bewust wat je basis is voor dit gedrag. En als je deze weet, kijk dan eens of je vanuit deze “ik ben slachtoffer van de situatie” naar “schepper van de situatie” wordt.
Ik ondersteun jou graag in dit proces.