Het heeft een tijdje geduurd voordat ik te horen kreeg en begreep dat ik hoog sensitief ben, in de volksmond HSP (Hoog Sensitief Persoon). Wist ik veel wat dit was, ik had gewoon last van iets waarvan voor mij niet duidelijk was wat het nu eigenlijk was. Als ik een ruimte in liep wist ik gelijk wat de stemming was en die stemming nam ik over, harde muziek deed pijn aan mijn oren, als ik iemand aankeek die niet zo lekker in zijn vel zat gingen er bij mij allemaal alarmbellen rinkelen, de secondewijzer van de klok in de kamer hoorde ik tikken terwijl ik in mijn bed lag, als ik naast iemand ging zitten werd ik opeens heel moe of kreeg hoofdpijn, een geurtje (bijvoorbeeld after shave) die de hele dag in mijn neus bleef zitten of zelfs de smaak ervan in mijn mond bleef hangen, woorden door mijn hoofd die ik niet wilde uitspreken om de ander niet te kwetsen.
Heb jij dat nou ook?
En hoe is het nu met je? Iedere avond uitgeput naar bed? Heb jij al ontdekt hoe je hier verder mee gaat? Voor mij heeft het even geduurd voordat ik in de gaten had wat ik er mee kon. Dat dit niet een stoornis of een last is, iets om je de hele dag zorgen over te maken. Toen Klaas (mijn toenmalige trainer) mij vertelde wat HSP was en dat ik dat had, heb ik de kans gekregen om dit te gaan onderzoeken, ermee te experimenteren, te gaan proberen, met alle positieve intentie, zo zuiver mogelijk. En ik merkte dat ik de mogelijkheid had om deze voelsprieten aan of uit te zetten. In het begin maar even, maar later werd het een automatisme. Ik heb ook manieren geleerd om meer of minder gevoeligheid toe te laten. Zal ik je er één vertellen die misschien voor jou ook kan helpen?
De raam-methode.
Je kan hierbij het beste even gaan zitten op een stoel met beide voeten op de grond. Laptop op je schoot of misschien op je mobiel. Lees deze tekst rustig door en neem na elke zin even een korte pauze, adem een keer (of drie) rustig in en uit via je neus, neem rustig de tijd.
“Stel je voor dat je in een groot wit landhuis bent. Je zit in het midden in een grote kamer. Het tocht heel erg hard in het huis, gordijnen wapperen, de wind draait om je hoofd, door je haar, het laat je rillen. Alle ramen staan tegenover elkaar open. Dit huis ben jij en de ramen zijn jouw openingen naar gevoeligheid. Begin je het al een beetje te voelen?
Stel je nu voor dat je alle ramen dicht doet, allemaal in één keer, heel rustig. En ervaar nu wat er met je gebeurd. Wat is nu het verschil met alle ramen open? Kan je dat opmerken?
Zet nu één raam open, het raam recht tegenover jezelf. Kijk eens door het raam en zie wat er daar buiten allemaal is. Misschien zie je een vergezicht van het gebied waar het landhuis in staat, voel de wind, ruik je de geur, hoor je geluiden. Wees je gewaar van wat er is.
Zet nu eens een tweede raam open, bijvoorbeeld aan de linker of de rechter kant van de kamer. Een extra gevoelsraam. En ervaar nu wat er met je gebeurd. Wat is het verschil met één raam? Wat is het verschil dat je nu ervaart? Is dit nog te doen?
Als het goed voelt, zet dan eens een derde raam open. En sta ook nu weer stil bij de ervaringen, wat dit derde raam bij jou doet. Heb je bij het tweede raam al voldoende, of misschien al bij het eerste, laat dat dan zo. Sluit eventueel het tweede raam of alle ramen als het teveel wordt.
Ga door met het openen (of sluiten) van de ramen tot je weet/voelt/ervaart dat het voldoende voor je is. Wil je stoppen met deze oefening, stel je dan voor dat je opstaat van de stoel en rustig het huis uitloopt. Je kan eventueel eerste de ramen allemaal dicht doen. Dit kan je natuurlijk ook nu doen terwijl je dit leest, maar doe dat dan wel heel bewust en rustig, gewaar van de ruimte waar je nu in aanwezig bent.”
Het is geen wedstrijd van meer of minder ramen. Het kan heel goed zijn dat als je deze oefening de volgende dag weer doet het aantal ramen minder of meer is. Doe deze oefening (of lees het door) voor een paar dagen op een vast moment van de dag, bijvoorbeeld aan het einde van een werkdag. Je zou eventueel bij kunnen houden in een boekje wat je ervaren hebt om zo later deze terug te lezen.
Als dit voor jou werkt, kijk dan eens of je dit ook in het dagelijks leven kan inzetten. Zeg dan in gedachten bijvoorbeeld “één” als je één raam open zet. Experimenteer!
Heb je deze oefening gedaan en wil je jouw ervaring met mij delen? Dan kan je onderstaand formulier invullen. Ik ben benieuwd.
Wil je meer weten of een keer langs komen, dan is dat ook goed.
Fout: Contact formulier niet gevonden.
Op 12 februari 2015 heb ik de lezing “Druk, Druk, Druk … en dan?” bij Boekhandel Roodbeen mogen geven. Er waren 29 mensen naar toe gekomen, vele malen meer dan ik verwacht had. Ik wil een ieder die geweest is hartelijk danken voor de aanwezigheid. Ook de openheid en eerlijkheid kon ik zeker waarderen. Ik heb erg genoten en voelde mij heel dicht bij mij zelf, of zoals een aantal mensen zei “Je was heel authentiek”. Een aantal mensen hebben aangegeven interesse te hebben in een mindfulness training. Nog net niet voldoende voor een complete groep, maar daar heb ik wel vertrouwen in.
Vaak is de wens er wel, maar durf je de stap niet te nemen. Natuurlijk is het hartstikke eng om dingen te doen die andere mensen allemaal niet van jou gewend zijn. Zei je vroeger altijd “Ja” als er iets van jou gevraagd werd, nu zeg je opeens “Nee, nu even niet!”. Ze zullen je raar aan kijken en misschien zelfs boos worden. Dat hoort allemaal bij het verander proces. Wees daar ook duidelijk in naar jouw directe omgeving. Oefen daarom eerst bij mensen waarbij je jezelf veilig voelt. En ja, je zal in sommige gevallen doorschieten in je gedrag. In dat geval heb je altijd een innerlijke stem die jou dit in je oor fluistert of een vriend of vriendin die dit tegen jou zegt. En dan heb je zelf de mogelijkheid en de keuze om hier iets wel of niet mee te doen. Voelen en ervaren zijn belangrijke instrumenten op het onbewandeld pad naar jouw doel.
en klein en allemaal verschillende van kleur. Ik moet dan altijd even stil staan om er met aandacht naar te kijken.