Het is nu bijna twee maanden geleden dat het gebeurd is. Het begin van een periode van crisis. Mijn schoonvader overleed. De nacht van zijn overlijden ben ik bij hem blijven slapen. Hij zou de volgende dag naar het hospice gaan. Omdat ik merkte dat hij zich niet lekker voelde ben ik blijven slapen. De volgende dag vond ik hem in zijn bed, levenloos. Het was niet meer nodig om naar het hospice te gaan.
Twee weken later ontving ik het bericht dat een goede kennis van mij een hartaanval heeft gekregen en daaraan overleden is. Weer enkele dagen later een ander bericht: een naast familielid is van de trap gevallen; een zware schedelbreuk: intensive care. Het familielid ligt nu gelukkig op medium care, dus dat dat de goede kant op. Het zal nog wel een tijdje duren voordat ze naar huis kan.
Dit alles gebeurde allemaal binnen één maand. Ik kan je vertellen: dit is best een zware crisis. En dan vooral voor een HSPersoon (hoog gevoelig) zoals ik. Een drukke en stressvolle periode waarbij de ervaring met Mindfulness zelf geholpen heeft.
Hoe heeft Mindfulness mij geholpen?
In de afgelopen periode volgde ik een 8-weekse Mindfulness training bij mij in het dorp. Dit als onderdeel van mijn opleiding tot Mindfulness categorie 1 trainer. Deze training was voor mij een mooi moment om de gedachten en emoties te observeren. Emoties die ik in mijn lichaam terug voelde. Vooral de sessie met als thema “Loslaten / Accepteren wat er is” heeft mij veel geholpen. Bij deze sessie gaat het om de mate van loslaten en accepteren. De uitspraak:
“Het is zoals het is, op dit moment. Het is goed dat ik deze emoties ervaar, nu op dit moment”
gaf mij de 
mogelijkheid de gedachten op een liefdevolle manier te benaderen. Ik omarmde mijn verdriet, de emoties; in de aanwezigheid van het huidige moment.
Verder heb ik veel aan het gronden. Een oefening waarbij ik bewust verbinding maak met de aarde. Ik stel mij dan voor dat onder mijn voeten wortels zitten. Deze wortels groeien en gaan de aarde in. Dit geeft mij een gevoel van stevigheid. Ik maak vervolgens contact met mijn ademhaling. Bij de inademing laat ik kracht en energie via de wortels mijn lichaam in stromen. Bij de uitademing stroomt alles wat niet dient voor groei en heelheid uit mijn lichaam via mijn voeten. De ademhaling is hierbij heel rustig. Met deze oefeningen merkte ik dat er rust en ruimte in mij ontstond, ondank de situatie.
Wat helpt nog meer?
Er zijn een aantal manieren die mij geholpen hebben in deze tijd. Ik wil ze graag met jou delen. Vooral als je een zware periode doormaakt, bijvoorbeeld bij een onverwacht ontslag of een geliefde die overleden is. Met de onderstaande oefeningen krijg je mogelijk rust in je hoofd en wordt je bewust van het licht in de donkere dagen. Want tussen deze donkere dagen zitten ook lichte dagen.
1. Drie stappen ademruimte
Dit is een korte oefening die je kan doen als je het even niet ziet zitten. Het bestaat uit drie stappen die allemaal even lang duren. Ik tel meestal mijn ademhalingen. Ga rustig op een stoel zitten of blijf stevig staan. Doe je ogen dicht of kijk voor je op de grond en neem de stappen op het onderstaande plaatje. Laat iedere stap ongeveer 10-15 ademhalingen duren. (Klik op het plaatje voor een groter versie)
Let op: deze oefening is geen quick-fix. Dit stappenplan kan jou helpen om weer terug te komen in het huidige moment. Het kan gebeuren dat je bij de tweede stap terug naar de gedachten gaat uit stap 1. Dit is geen probleem. Merk dit op. Erken dat je deze gedacht hebt: “Het is goed dat ik deze gedacht heb”. En breng daarna de aandacht weer terug bij de ademhaling. Bij de laatste stap verruim je de aandacht naar het lichaam als geheel. Ervaar wat er nu is, wat je voelt, zoals het is. Neem aan het einde van deze oefening de ervaring mee naar het vervolg van deze dag.
Deze oefening kan je op ieder moment en op iedere plaats doen: staand of zittend. Je hoeft je niet speciaal voor te bereiden.
2. Zeg tegen jezelf: “Dit ook”
Als je in een lastige situatie zit heb je vaak de neiging je ertegen te verzetten. Je wilt die gedachten niet. Weerstand die ontstaat tegen de pijn en de gedachten kost veel energie. Er kan zelfs extra stress ontstaan. Gevoelens van verdriet en verlies zijn niet fijn. Als ik ze laat komen zonder weerstand voelt het eerst niet prettig, maar later voelt ik mij opgelucht.
Maar ga ik in de weerstand door gedachten als “Waarom overkomt mij dit?” of “Het is niet eerlijk!” merk ik dat het alleen maar erger wordt. Ik raak mijzelf soms ook kwijt in het huidige moment. Maar de weerstand ontstaat bijna vanzelf, onbewust, vooral omdat de gedachten onprettig zijn. Ik gebruik dan de woorden “Dit ook“, het staat voor:
"Ik accepteer onvoorwaardelijk het huidige moment, in welke vorm dan ook - het is goed dat ik dit voel, het is zoals het is; dit ook".
“Dit ook” maakt voor mij de weerstand zachter. Het helpt mij om te accepteren (zo goed als ik kan) en loslaten, ook als het even te veel wordt. Ik herhaal deze twee woorden een aantal keer mijn hoofd, of spreek het hardop uit. Het geeft mij een moment om de gedachten als een gedachte te zien.
3. Bewuste adem halen
Ervaar de kracht van een aantal diepe, langzame, bewuste ademhalingen. Vooral als je gestrest bent. Adem een aantal keren op deze manier als je overspoeld wordt door emoties. Het werkt het prettigs als je inademt door de neus en uit door de mond. Als de ademhaling wat rustiger wordt kan je de uitademing ook door de neus doen. Ik adem meestal allen de eerste drie keer uit door de mond.
Ik sluit mijn ogen en adem langzaam in en uit, een keer of tien. Elke ademhaling brengt mij dichter bij mijzelf. Ik nodig de ademhaling uit om naar mijn buik te gaan. De wereld draait gewoon door, de vogels zingen hun lied en de zon schijnt door de wolken. Er is méér dan alleen dit gevoel! Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik hier bewust van word en ik open mijn ogen.
4. Wees creatief
Het kan heel verlichtend zijn om je verhaal op te schrijven. Neem hiervoor een lege vel papier en begin te schrijven wat er in je hoofd opkomt. Ervaar het schrijven, voel de emoties. Laat de gedachten jou in het verhaal leiden. Denk niet na over wat je opschrijft, schrijf gewoon. Zet de punt van de pen op het papier en je zal merken dat je vanzelf gaat schrijven. En kan je even niet verder, zit je vast. haal dan een paar keer diep adem (zie punt hiervoor) om de emoties de ruimte te geven.
Is schrijven niet echt jouw ding? Probeer dan eens op een blanco vel papier te tekenen. Denk niet na over wat je wilt of gaat tekenen. Pak gewoon een potlood , een pen of een krijtje en begin te tekenen. Laat je hand over het papier gaan. Heb geen oordeel over wat er op papier komt. Het zijn jouw bewegingen op het papier. Het gaat er niet om of het mooi of lelijk is. Het gaat om het overzetten van het gevoel op papier. Kies vervolgens een ander potlood of stift en reageer op datgene wat al op het papier staat.
Als tekenen niet lukt, dan zou je ook een kleurboek kunnen kopen. Er zijn de laatste tijd steeds meer kleurboeken voor volwassenen. (klik hier voor een voorbeeld). Het inkleuren werkt bij mij heel rustgevend. Ik heb zelf een aantal mandala’s gemaakt die je zou kunnen uitprinten en inkleuren.
5. Maak er een gewoonte van om dingen te doen die jou energie geven
In een lastige periode is het normaal om de dagelijkse praktijk los te laten. Stil zitten in een hoekje of op de bank. Vooral als je ziek bent, moe of gespannen. Maar de dagelijkse dingen zijn nu juist belangrijk om te doen. Vind de regelmaat weer terug in je leven. Ik heb bijvoorbeeld iedere avond mijn zitmeditatie gedaan. De weerstand was soms zeer groot. De gedachten en emoties vlogen door mijn lichaam als ik daar zat. De gedachten kon ik opmerken: hoe ze opkwamen, er waren en weer verdwenen. De emoties kon ik terugbrengen naar plekken in mijn lichaam. Ik kon er vervolgens naar toe ademen. Het zorgde geleidelijk aan voor rust in mijn hoofd en in mijn lichaam. Niet direct in het begin, maar mijn geduld werd beloond.
6. Eet gezond!
Wees aardig en mild voor jezelf. Gun jezelf dat wat je werkelijk nodig hebt. Eet gezond! Besteed aandacht aan het maken van het eten. Geniet vervolgens, hoe lastig dit ook kan zijn, van iedere hap die je neemt. Laat je niet verleiden door junk food, sterke drank of andere ongezonde gewoonten.
7. Deel: Praat erover met andere mensen
Deel je verhaal met mensen die om jou geven. Vraagt iemand aan jou: “Hoe gaat het nu met je?”, wees dan eerlijk en vertel wat er in jou omgaat. Dus als het even niet lukt: vraag hulp van de mensen waar jij om geeft. Je hoeft het niet alleen te doen.
Heb jij ook laatst een grote uitdaging gehad? En heb je tips die je zou willen delen? Ik zou het fijn vinden deze van jou te horen.
Ik hoop dat dit bericht jou helpt om met dit soort situaties om te gaan. Stap voor stap, adem na adem. En heb je hulp nodig, ik ben er!
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
helemaal geen interesse voor de omgeving waar we in wandelden. Ook het tempo waarmee we liepen was heel hoog. Het tempo nam zelfs toe. Het gesprek werd ook steeds intenser. Ik raakte op een gegeven moment zelfs een buiten adem. “Wat lopen we snel!” was opeens mijn reactie. We liepen nog steeds straf door. “Laten we een oefening doen!”, zei ik en ging stil staan. Martijn liep nog een stuk door en keek vervolgens vragend om. Ik stelde voor een loopmeditatie te doen. Martijn had hier nog nooit van gehoord, maar was wel geïnteresseerd. We gingen naast elkaar staan en ik vroeg hem mij na te doen. Ik tilde heel rustig mijn rechtervoet op en zette deze heel rustig voor mij neer. Mijn gewicht verplaatste ik rustig naar mijn rechtervoet. De linkervoet kwam hierdoor los van de grond. Ik kon nu mijn linker voet naar voren bewegen en zette deze rustig voor mij neer. We liepen in slow-motion door het bos. Gelukkig liep er verder niemand in het bos, want het zal waarschijnlijk een opvallende gewaarworden zijn geweest. Het was soms ook een beetje lachwekkend. “Wat merk jij nu in je lichaam?” vroeg ik Martijn. “Ik voel onrustig. Ik voel een hele sterke drang om weer snel door te lopen!”. “Dan blijven we nog even zo lopen” reageerde ik. We bleven een tijdje “zo lopen“. Toen bleven we stil staan. Ik voelde de energie in mijn lichaam die tot rust kwam. Zo stonden we nog een tijdje. “Laten we weer verder gaan”, zei Martijn wat onrustig. En we liepen verder. Bewust van iedere stap, maar nu in een rustig tempo. We waren nog net op tijd voor het vervolg van de training.
Als je wandelt ben je vaak met je gedachten ergens anders. Wandelen is een automatisme. Je komt hierdoor in een soort automatisch piloot. Als je tijdens het wandelen aan het piekeren bent of gespannen voelt zal je merken dat je (onbewust) steeds sneller gaat lopen. Wees je de volgende keer eens bewust hiervan. Wee ook bewust van je ademhaling en laat de gedachten de gedachten. Kijk om je heen en geniet van alles wat je nu op dit moment om je heen ziet.
en op. Waar hij geboren is, wie zijn vrienden waren, verhalen die hij vertelde, hoe hij was als vader of opa. Het ophalen van herinneringen is een manier om afscheid van iemand te nemen. Een plekje vrij maken voor hoe jij iemand nog kan herinneren, nu op dit moment. Want daar gaat het vaak om: het gaat om het herinneren van iets vanuit het verleden in 
Oude mensen kunnen zich vaak heel goed dingen van vroeger herinneren, alsof ze het gisteren hebben meegemaakt. Hele verhalen ontstaan hierdoor. En als ze met leeftijdgenoten zijn, dan gaan zij zich nog veel meer herinneren. Ik was laatst bij een workshop die ging over “Levensboek” waarbij dieper op dit onderwerp ingegaan werd. Het doel van het 
Ik zou je willen 
