Heb jij dat nou ook? HSP?

HebJijDatNouOokHSPHet heeft een tijdje geduurd voordat ik te horen kreeg en begreep dat ik hoog sensitief ben, in de volksmond HSP (Hoog Sensitief Persoon). Wist ik veel wat dit was, ik had gewoon last van iets waarvan voor mij niet duidelijk was wat het nu eigenlijk was. Als ik een ruimte in liep wist ik gelijk wat de stemming was en die stemming nam ik over, harde muziek deed pijn aan mijn oren, als ik iemand aankeek die niet zo lekker in zijn vel zat gingen er bij mij allemaal alarmbellen rinkelen, de secondewijzer van de klok in de kamer hoorde ik tikken terwijl ik in mijn bed lag, als ik naast iemand ging zitten werd ik opeens heel moe of kreeg hoofdpijn, een geurtje (bijvoorbeeld after shave) die de hele dag in mijn neus bleef zitten of zelfs de smaak ervan in mijn mond bleef hangen, woorden door mijn hoofd die ik niet wilde uitspreken om de ander niet te kwetsen.

Heb jij dat nou ook?

En hoe is het nu met je? Iedere avond uitgeput naar bed? Heb jij al ontdekt hoe je hier verder mee gaat? Voor mij heeft het even geduurd voordat ik in de gaten had wat ik er mee kon. Dat dit niet een stoornis of een last is, iets om je de hele dag zorgen over te maken. Toen Klaas (mijn toenmalige trainer) mij vertelde  wat HSP was en dat ik dat had, heb ik de kans gekregen om dit te gaan onderzoeken, ermee te experimenteren, te gaan proberen, met alle positieve intentie, zo zuiver mogelijk. En ik merkte dat ik de mogelijkheid had om deze voelsprieten aan of uit te zetten. In het begin maar even, maar later werd het een automatisme. Ik heb ook manieren geleerd om meer of minder gevoeligheid toe te laten. Zal ik je er één vertellen die misschien voor jou ook kan helpen?

De raam-methode.

Je kan hierbij het beste even gaan zitten op een stoel met beide voeten op de grond. Laptop op je schoot of misschien op je mobiel. Lees deze tekst rustig door en neem na elke zin even een korte pauze, adem een keer (of drie) rustig in en uit via je neus, neem rustig de tijd.

“Stel je voor dat je in een groot wit landhuis bent. Je zit in het midden in een grote kamer. Het tocht heel erg hard in het huis, gordijnen wapperen, de wind draait om je hoofd, door je haar, het laat je rillen. Alle ramen staan tegenover elkaar open. Dit huis ben jij en de ramen zijn jouw openingen naar gevoeligheid. Begin je het al een beetje te voelen?
Stel je nu voor dat je alle ramen dicht doet, allemaal in één keer, heel rustig. En ervaar nu wat er met je gebeurd. Wat is nu het verschil met alle ramen open? Kan je dat opmerken?
Zet nu één raam open, het raam recht tegenover jezelf. Kijk eens door het raam en zie wat er daar buiten allemaal is. Misschien zie je een vergezicht van het gebied waar het landhuis in staat, voel de wind, ruik je de geur, hoor je geluiden. Wees je gewaar van wat er is. 
Zet nu eens een tweede raam open, bijvoorbeeld aan de linker of de rechter kant van de kamer. Een extra gevoelsraam. En ervaar nu wat er met je gebeurd. Wat is het verschil met één raam?  Wat is het verschil dat je nu ervaart? Is dit nog te doen?
Als het goed voelt, zet dan eens een derde raam open. En sta ook nu weer stil bij de ervaringen, wat dit derde raam bij jou doet. Heb je bij het tweede raam al voldoende, of misschien al bij het eerste, laat dat dan zo. Sluit eventueel het tweede raam of alle ramen als het teveel wordt.
Ga door met het openen (of sluiten) van de ramen tot je weet/voelt/ervaart dat het voldoende voor je is. Wil je stoppen met deze oefening, stel je dan voor dat je opstaat van de stoel en rustig het huis uitloopt. Je kan eventueel eerste de ramen allemaal dicht doen. Dit kan je natuurlijk ook nu doen terwijl je dit leest, maar doe dat dan wel heel bewust en rustig, gewaar van de ruimte waar je nu in aanwezig bent.”

Het is geen wedstrijd van meer of minder ramen. Het kan heel goed zijn dat als je deze oefening de volgende dag weer doet het aantal ramen minder of meer is. Doe deze oefening (of lees het door) voor een paar dagen op een vast moment van de dag, bijvoorbeeld aan het einde van een werkdag. Je zou eventueel bij kunnen houden in een boekje wat je ervaren hebt om zo later deze terug te lezen.

Als dit voor jou werkt, kijk dan eens of je dit ook in het dagelijks leven kan inzetten. Zeg dan in gedachten bijvoorbeeld “één” als je één raam open zet. Experimenteer!

Heb je deze oefening gedaan en wil je jouw ervaring met mij delen? Dan kan je onderstaand formulier invullen. Ik ben benieuwd.

Wil je meer weten of een keer langs komen, dan is dat ook goed.

Fout: Contact formulier niet gevonden.

 

Lezing “Druk, druk, druk … en dan?” – Geslaagde avond!

DrukDrukDrukEnDanOp 12 februari 2015 heb ik de lezing “Druk, Druk, Druk … en dan?” bij Boekhandel Roodbeen mogen geven. Er waren 29 mensen naar toe gekomen, vele malen meer dan ik verwacht had. Ik wil een ieder die geweest is hartelijk danken voor de aanwezigheid. Ook de openheid en eerlijkheid kon ik zeker waarderen. Ik heb erg genoten en voelde mij heel dicht bij mij zelf, of zoals een aantal mensen zei “Je was heel authentiek”. Een aantal mensen hebben aangegeven interesse te hebben in een mindfulness training. Nog net niet voldoende voor een complete groep, maar daar heb ik wel vertrouwen in.

Ik bedank Boekhandel Roodbeen voor de mogelijkheid die zij mij bieden om deze lezing te mogen houden. Ik ga dit zeker nog een paar keer herhalen.

Doe het zelf

tegeltje 0 never eat anythingHet ontwikkelen van mindfulness lijkt wel wat op eten. Het heel raar zijn om iemand anders te vragen voor jou te eten. En wanneer je uit eten gaat, verwar je de menukaart niet met de maaltijd, en je krijgt ook niets in je maag door te luisteren hoe de ober de gangen beschrijft. Je moet het voedsel echt opeten wil het je voeden. En zo zou je mindfulness ook echt in praktijk moeten brengen wil je er de vruchten van plukken en gaan begrijpen waarom het zo waardevol is.

Mindfulness is niet zweverig – Artikel in RTVNoord

logoEen interessant artikel op de site van RTV Noord waarin uitleg gedaan wordt wat Mindfulness betekent voor mensen die lijden aan kanker. Een aantal mensen hebben vanuit het Radboud UMC een training Mindfulness gevolgd. Het is natuurlijk allemaal nog niet wetenschappelijk vastgelegd, maar de reacties van de deelnemers spreken voor zich.

Klik hier om het artikel te lezen

Een nieuwe ervaring in de kou

boom met sneeuwIk vind het fijn om buiten te mediteren, vooral als het stil is buiten. Zo ook vandaag had ik de behoefte om buiten te mediteren, zitten zoals ik dat vaak noem. Ik doe dit ook als het wat minder warm is. De laatste keer was het net onder de tien graden, best fris om twintig minuten in te zitten. Als ik op de buiten thermometer kijk zie ik dat het 4,9 graden is. Ik voel buiten hoe het is. De sterren glinsteren aan de lucht en in de verte hoor ik een auto met een luide uitlaat een rondje rijden. Ik besluit een meditatie van 20 minuten te houden.

Het matje en mijn houten bankje zet ik buiten neer en zet de klok op 20 minuten. De eerste paar minuten ga ik met mijn aandacht naar mijn ademhaling. De koude lucht die mijn neus binnen gaat en als warmere lucht mij weer verlaat. Ik merk dat mijn handen en mijn neus kouder worden en na een minuut of vijf begint mijn buik te trillen door de koud, een beweging die ik niet onder controle kan krijgen. Mijn vingers en handen voelen koud aan. De spieren spannen aan door de koude wind die er om mij heen waait. Het voelt als een soort aanspannen – ontspannen beweging. Ik kijk naar de klok en na een ademhaling stop ik met ademen. De seconden tikken weg en na een minuut adem ik weer in. Ik voel een lichte tinteling in mijn thermometerhanden. Mijn buik trilt nog steeds. Na een paar minuten stop ik weer na een inademing en besluit door te gaan tot mijn lichaam dit duidelijk aangeeft. Ik voel tinteling in mijn handen en even later rond mijn mond. Na meer dan anderhalve minuut adem ik weer in en valt alle spanning van mij af. Ik voel mij volledig ontspannen. Ik ril niet meer en voel de koude ook niet. Het voelt als een complete overgave aan de koude waar ik in zit. Een grote glimlach verschijnt op mijn mond na deze ervaring. Dit blijft zo een paar minuten en dan begint mijn lichaam weer te reageren op de koude. De bel gaat, de meditatie is voorbij en ik blijf ontspannen voor mij uit kijken. Wauw, wat was dit een aparte ervaring. Juist door iets te doen (adem stoppen) wat tegen de natuur voelt (als ik geen adem heb dan …) en dan dit als resultaat, dat is echt heel bizar. Misschien dat ik hier later nog wat meer mee ga oefenen.

Ik zit nu in de woonkamer op de bank mijn ervaring in te typen en ervaar de meditatie nogmaals. Het voelt als een ontdekking van mijzelf en wat mijn lichaam aan kan.

Ik adviseer op dit moment niemand om dit na te gaan zitten doen, als je dat van plan zou zijn.

Winterzwemmen

Ik ben een nieuwe ervaring aan het opdoen, namelijk “winterzwemmen”. Sommige mensen verklaren mij voor gek als ik uitleg wat ik dan doe. Ik weet ook niet zo goed of het wel slim is om het op te schrijven, maar ik waag het er op.

Een paar maanden geleden heb ik de uitzending van Wubbo Ockels gezien waarbij hij zijn strijd tegen zijn ziekte, kanker, verteld. En hoe hij er alles aan doet om zijn leven aangenaam te maken en zo veel mogelijk te verlengen. Een groot mens op zoek naar zijn eigen krachten. Een groot deel van de uitzending ging over zijn bezoek aan het wintercentrum in Polen van de Ice-Man (Wim Hof) en hoe hij daar leert zijn immuun systeem te beïnvloeden met de technieken van Wim Hof. Ik vertel dit tegen een collega en hoe dit mij aan het denken heeft gezet. Hij vertelt mij dat hij aan winterzwemmen doet, een lichtere versie van wat Wim doet, maar even zo effectief. Wij spreken af om in oktober, als het al weer wat kouder wordt een keer een stukje te gaan zwemmen in het Henschotermeer, vlak bij Woudenberg. En dit hebben we gedaan, samen met een aantal collega’s. Er was eerst een warming up (2,5 hardlopen en daarna een aantal statische oefeningen om de spieren goed te doorbloeden). Het water was 11,5 graden, niet echt koud, maar voldoende koud om over de “koud-water-vrees” heen te komen. De afspraak was dat we maximaal 20 diepe ademhalingen in het water zouden zijn. De eerste tien die ik in het water was (tot mijn nek) water heel extreem. Mijn buik begon te trillen, mijn uitademing ging met horten en stoten, tot ik mijn collega hoor zeggen “accepteer gewoon dat het water koud is” en ik een rust over mij heen krijg. Het voelde opeens alsof ik een werd met het water. De ademhaling was helemaal rustig. Een overwinning en het smaakte voor mij naar meer. Een maand later, november, zijn we weer gegaan. Nu was er een nieuwe groep mensen met ons mee die het ook een keer wilden ervaren. Het water was inmiddels 6,9 graden geworden en sommigen waren er ook weer heel snel uit. Een man stond in het water en durfde niet. Ik heb hem aangemoedigd en verteld wat ik vervaarde. Uiteindelijk heeft hij het gedurfd. Een mooie overwinning. Vorige week zijn we weer geweest. Deze keer waren we met z’n tweetjes, mijn collega en ik. Een aantal mensen hadden op het laatste moment afgezegd. Het was een perfecte middag. De zon stond laag, er was weinig wind, de lucht voelde goed. Het water was 4,9 graden. 3,9 graden zou de meest optimale temperatuur zijn om het immuun systeem op scherp te zetten. Ook deze keer ben ik het water weer in gegaan. In het begin riep ik uit “wat doet dat zeer!”, maar ik liep door, omdat ik wist dat dit mij gedachten en gedrag was. Ook deze keer was ik weer 20 ademhalingen in het water geweest. Ik heb ook geklokt, omdat tijd op dat moment moeilijk in te schatten is. In het totaal was het 1 minuut en 20 seconden voordat ik opstond en het water verliet.

Waarom doe ik dit? Het is niet vanwege stoer gedrag, want ik wandel rustig het water in. Het is niet om op te scheppen, want ik heb het er met niet zoveel mensen over. Ik schrijf het nu wel op, maar dat ik omdat ik denk dat ik het weet. Het is om mijn lichaam en geest verder in balans te krijgen. Ik denk dat mijn lichaam meer aankan dan mijn geest verwacht en door deze oefeningen te doen leer ik waar mijn grenzen liggen. Die grenzen heb ik overigens nog niet gevonden. Mijn koud-water-vrees heb ik overwonnen of misschien wel de grens daarvan verlegd. Ik weet niet wat de verdere uitwerking is van dit zwemmen, maar ik voel mij er wel heel goed bij.

Ik ben soms ook buiten aan het mediteren. Dit doe ik dan een half uur, bij voorkeur in de nacht als het windstil is en de sterren aan de hemel staan. Ik voel mijn lichaam dan tintelen en daarna warm worden. De toppen van mijn vinger voelen dan wel koud aan, maar het voelt heel vertrouwd. Er zit alleen een klein nadeel aan. Als ik deze mediatie in de  avond doe geeft dit mijn zo veel energie dat ik moeilijk in slaap val. En omdat ik het liefst in de avond mediteer moet ik daar nog iets op verzinnen.

Waarom schrijf ik dit? Omdat dit onderwerpen zijn waar ik soms mee bezig ben en waar ik misschien mensen mee kan inspireren, of misschien ook wel niet, maar die gok durf ik te nemen.

Voor mij is winterzwemmen (en in verbinding zijn met de natuur) op dit moment de ultieme manier om Mindful te zijn.

Alles over Niets – Een film over Niets

Ieder mens heeft de hele dag gedachten, emoties. Als je die allemaal serieus zou nemen, dan ben je alleen maar aan het piekeren. Het blijft lastig, want jouw geest kan geen onderscheid maken tussen gedachten die waar zijn en gedachten niet niet waar zijn. 95% van de gedachten zijn niet functioneel, maar probeer maar eens die 5% er tussenuit te halen. Je gaat piekeren. Was er maar een manier om niet meer te piekeren, dan heb je alleen nog maar hele mooie gedachten. Wij zijn kwetsbaar en die kwetsbaarheid verhullen we, bijvoorbeeld door andere mensen de schuld van iets te geven waar jij zelf verantwoordelijk voor bent. We vinden het eng als deze kwetsbaarheid gezien wordt.

De maatschappij rekent keihard af met deze kwetsbaarheid, dus we hebben geleerd dat niet meer te doen. Deze kwetsbaarheid is eigenlijk onze Status Quo en we zijn de hele dag bezig deze te verhullen en dat is eigenlijk jammer, want dan laten wij onszelf niet zien. De mensen die zichzelf kwijt zijn hebben zoveel deze Status Quo verhuld dat ze niet meer weten we ze werkelijk zijn. Wordt je deze verhulling zat, dan ontstaat spiritualiteit.

Deze film gaat over al dit niets en hoe je door je gedachten mee kan laten slepen.

Ik daag jou uit: Wat ga jij met deze verhulling doen?

 Leef in het nu, want daar gebeurd het.

Werkverslaafd? Oppassen!

8,3% van de werknemers is werkverslaafd, blijkt uit Noors onderzoek. Een hoge score op de persoonlijkheidstrek neuroticisme speelt daar een rol in – veel workaholics buffelen kennelijk uit angst tegen te vallen. Ook score ze hoog op de trek inschikkelijkheid; ze gaan conflicten liever uit de weg. Maar openheid doet er eveneens toe. Leergierigheid kan werknemers dus ook onmatig maken.

War er ook achter zit, werkverslaving is ongezond. Koreaanse onderzoekers berekenende dat de kans op hartaandoeningen snel stijgt wanneer iemand meer dan veertig uur werkt. Meer dan tachtig uur per week werken geeft zelfs 94% meer kans op hartklachten.Workaholic?

Bovenstaande bericht staat in de Psychologie van november 2014.

De vraag is natuurlijk wat nu precies werkverslaving is? Volgens mij is het vooral belangrijk het verschil te voelen tussen bevlogenheid (energie krijgen van het werk) en werkverslaafd (wat voor mij voelt als een innerlijke verplichting een “moeten”). Waar krijg je energie van en wat kost energie? En doe je het voor jezelf of voor de omgeving?

Bewust zijn van je lichamelijke signalen, hoofdpijn, onverklaarbare vermoeidheid, slecht slapen, stress, vol hoofd en ga zo maar door. De lat iedere keer iets hoger leggen, zonder dat er aanleiding voor is. Zelf de problemen oplossen en dat niet aan collega’s vragen? Herken je deze signalen, dan is het goed om eens achterover te leunen en je zelf af te vragen of jij ook een werkverslaafde bent.

Wat kan helpen is allereerst uit de automatisch piloot te stappen. Bewust stil staan bij wat er nu is. Zijn de schouders gespannen? Pijn in de onderrug? Denk er dan eens aan MindfulnessDit kan jou helpen om te gaan met deze situatie en aandacht te geven, zodat je de mogelijkheid hebt om zelf in te grijpen. Ga ook opzoek naar je drijfveren, je waarden en normen en wordt je bewust wat je basis is voor dit gedrag. En als je deze weet, kijk dan eens of je vanuit deze “ik ben slachtoffer van de situatie” naar “schepper van de situatie” wordt.

Ik ondersteun jou graag in dit proces.

Veiligheid bij coaching

Ieder coach traject is afhankelijk van de veiligheid die er is tussen de coach en coachee. Is deze er niet, dan is het traject gedoemd te mislukken. Maar wat is nu precies veiligheid en wanneer voel je jezelf niet veilig?

safety firstLaten we eerst kijken wat er gebeurd als je een gevoel van onveiligheid ervaart. Dan zijn er drie reacties mogelijk: vluchten, vechten of bevriezen. Dit is een reactie van het zogenaamde “reptielen brein” en regelt onbewust de primaire reactie op een onveilige en levensbedreigende situatie. Nu komen dit soort situaties niet zo vaak meer voor als vroeger in de oertijd, maar onze hersenen reageren nu vaak ook op deze manier. De primaire reactie is ook dat het lichaam in staat van opperste paraatheid wordt gebracht: spieren worden aangespannen, de hartslag neemt toe (hart slaat in de keel), koude handen (bloed stroomt naar plaatsen in het lichaam waar het nodig is) en alle zintuigen staan op scherp. Dit alles om zo snel mogelijk de beste keuze te maken om uit de onveilige situatie weg te komen, zonder fouten te maken…

Bij een gevoel van veiligheid ben je ontspannen, je hebt vertrouwen in de situatie en de mens(en) om je heen. Je voelt je gewaardeerd (op het zelfde niveau als de ander) je mag er zijn en er wordt naar je geluisterd. Je voelt je onvoorwaardelijk geaccepteerd en je mag fouten maken. Als je in deze  situatie verkeerd zal coaching effectief zijn.

Gedachten – hoe kan je er mee om gaan?

Hoe vaak komt er een gedachte in je op, een innerlijk stemmetje? Héél vaak!Gedachten

Een leuke manier om hier achter te komen is door de aankomende tien minuten op geeltjes (neem een dikke stapel) je gedachte te schrijven. Op ieder geeltje een gedachte. En de gedachte “wat is dit stom!” zou misschien wel eens de eerste kunnen zijn.

En als de tien minuten klaar zijn, kijk dan eens naar al die gedachten. Dit zijn al jouw gedachten die je de afgelopen tien minuten had. En misschien kan je de gedachten van de eerste paar minuten niet eens meer herinneren.

De gedachten die door ons hoofd gaan bepalen vaak je gedrag. “Wat zal die ander wel niet van mij denken?” “En wat als het nu weer verkeerd gaat?” “Het zal zo wel weer gaan regenen!” enzovoort. Aandacht aan al deze gedachten besteden kan je heel veel energie kosten. Verzetten tegen de gedachten vragen nog meer energie. Aan het einde van de dag heb je dan zo’n lekker vol hoofd en wil je eigenlijk alleen nog maar met je ogen dicht op de bank zitten.

Alle gedachten op de geeltjes is een aanwijzing dat jij niet de gedachte bent, maar dat je een gedachte hebt. Door op deze manier naar jouw gedachten te kijken zal je merken dat ze een stuk minder aanwezig zijn. Een gedachte helemaal wegdrukken gaat je nooit lukken. Er komt namelijk altijd een moment dat de gedachte weer opkomt, bijvoorbeeld als je herinnerd door bijvoorbeeld een geur, een liedje, etc.

%d bloggers liken dit: