Ik ben een nieuwe ervaring aan het opdoen, namelijk “winterzwemmen”. Sommige mensen verklaren mij voor gek als ik uitleg wat ik dan doe. Ik weet ook niet zo goed of het wel slim is om het op te schrijven, maar ik waag het er op.
Een paar maanden geleden heb ik de uitzending van Wubbo Ockels gezien waarbij hij zijn strijd tegen zijn ziekte, kanker, verteld. En hoe hij er alles aan doet om zijn leven aangenaam te maken en zo veel mogelijk te verlengen. Een groot mens op zoek naar zijn eigen krachten. Een groot deel van de uitzending ging over zijn bezoek aan het wintercentrum in Polen van de Ice-Man (Wim Hof) en hoe hij daar leert zijn immuun systeem te beïnvloeden met de technieken van Wim Hof. Ik vertel dit tegen een collega en hoe dit mij aan het denken heeft gezet. Hij vertelt mij dat hij aan winterzwemmen doet, een lichtere versie van wat Wim doet, maar even zo effectief. Wij spreken af om in oktober, als het al weer wat kouder wordt een keer een stukje te gaan zwemmen in het Henschotermeer, vlak bij Woudenberg. En dit hebben we gedaan, samen met een aantal collega’s. Er was eerst een warming up (2,5 hardlopen en daarna een aantal statische oefeningen om de spieren goed te doorbloeden). Het water was 11,5 graden, niet echt koud, maar voldoende koud om over de “koud-water-vrees” heen te komen. De afspraak was dat we maximaal 20 diepe ademhalingen in het water zouden zijn. De eerste tien die ik in het water was (tot mijn nek) water heel extreem. Mijn buik begon te trillen, mijn uitademing ging met horten en stoten, tot ik mijn collega hoor zeggen “accepteer gewoon dat het water koud is” en ik een rust over mij heen krijg. Het voelde opeens alsof ik een werd met het water. De ademhaling was helemaal rustig. Een overwinning en het smaakte voor mij naar meer. Een maand later, november, zijn we weer gegaan. Nu was er een nieuwe groep mensen met ons mee die het ook een keer wilden ervaren. Het water was inmiddels 6,9 graden geworden en sommigen waren er ook weer heel snel uit. Een man stond in het water en durfde niet. Ik heb hem aangemoedigd en verteld wat ik vervaarde. Uiteindelijk heeft hij het gedurfd. Een mooie overwinning. Vorige week zijn we weer geweest. Deze keer waren we met z’n tweetjes, mijn collega en ik. Een aantal mensen hadden op het laatste moment afgezegd. Het was een perfecte middag. De zon stond laag, er was weinig wind, de lucht voelde goed. Het water was 4,9 graden. 3,9 graden zou de meest optimale temperatuur zijn om het immuun systeem op scherp te zetten. Ook deze keer ben ik het water weer in gegaan. In het begin riep ik uit “wat doet dat zeer!”, maar ik liep door, omdat ik wist dat dit mij gedachten en gedrag was. Ook deze keer was ik weer 20 ademhalingen in het water geweest. Ik heb ook geklokt, omdat tijd op dat moment moeilijk in te schatten is. In het totaal was het 1 minuut en 20 seconden voordat ik opstond en het water verliet.
Waarom doe ik dit? Het is niet vanwege stoer gedrag, want ik wandel rustig het water in. Het is niet om op te scheppen, want ik heb het er met niet zoveel mensen over. Ik schrijf het nu wel op, maar dat ik omdat ik denk dat ik het weet. Het is om mijn lichaam en geest verder in balans te krijgen. Ik denk dat mijn lichaam meer aankan dan mijn geest verwacht en door deze oefeningen te doen leer ik waar mijn grenzen liggen. Die grenzen heb ik overigens nog niet gevonden. Mijn koud-water-vrees heb ik overwonnen of misschien wel de grens daarvan verlegd. Ik weet niet wat de verdere uitwerking is van dit zwemmen, maar ik voel mij er wel heel goed bij.
Ik ben soms ook buiten aan het mediteren. Dit doe ik dan een half uur, bij voorkeur in de nacht als het windstil is en de sterren aan de hemel staan. Ik voel mijn lichaam dan tintelen en daarna warm worden. De toppen van mijn vinger voelen dan wel koud aan, maar het voelt heel vertrouwd. Er zit alleen een klein nadeel aan. Als ik deze mediatie in de avond doe geeft dit mijn zo veel energie dat ik moeilijk in slaap val. En omdat ik het liefst in de avond mediteer moet ik daar nog iets op verzinnen.
Waarom schrijf ik dit? Omdat dit onderwerpen zijn waar ik soms mee bezig ben en waar ik misschien mensen mee kan inspireren, of misschien ook wel niet, maar die gok durf ik te nemen.
Voor mij is winterzwemmen (en in verbinding zijn met de natuur) op dit moment de ultieme manier om Mindful te zijn.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...