In contact – de 4 AAAAs

Om in contact te komen met de ander zijn de vier A’s heel essentieel. Deze staan voor:

Aandacht

LetterAGeef de ander aandacht, voor de volle 100%. Heb interesse. Luister goed naar wat de ander te vertellen heeft. Vraag ook door om verdieping in het gesprek te krijgen (LSD)

Acceptatie

Iedereen heeft zijn eigen belevingswereld, zijn eigen tuintje. Binnen die wereld is alles ‘waar’. Door volledige acceptatie is de ander ook bereid meer over zichzelf te vertellen. Ga niet oordelen. Je kan natuurlijk wel aangeven dat je zelf een andere kijk / mening hebt, maar dat je de mening van de ander wel accepteert. Acceptatie betekent ook: acceptatie van jezelf, van je eigen referentiekader.

Aansluiting

Sluit aan aan de belevingswereld van de ander. Stel alleen maar vragen op het moment dat er geen aansluiting meer is. Met veel vragen stellen ontstaat een verhoor en heeft de ander het gevoel er voor jou te zijn.

Authenticiteit

Wees altijd jezelf, authentiek, en ga geen rolletje spelen (tenzij je in een toneelstuk zit). Ken ook je eigen beperkingen en kwaliteiten, zodat je altijd vanuit je eigen kracht kan reageren. Iets niet weten is helemaal niet erg, maar spreek dat dan wel uit op het moment dat het nodig is.

Workshop “Sta stil bij wat groen voor jou kan doen” – 3 juli

HeaderDeGroeneBelevenis

De Groene Belevenis organiseert op vrijdagavond 3 juli een kennismakingsworkshop

“Sta stil bij wat groen voor je kan doen!”

varen Hans Haak, gecertificeerd mindfulnesstrainer legt uit waarom groen zo goed voor je is. In deze workshop leer je met meer aandacht aanwezig te zijn in het hier en nu waardoor je meer rust krijgt in je hoofd. We gebruiken hiervoor de natuur als inspiratiebron, want de workshop vindt deels buiten plaats in de prachtig gelegen Struintuin.

Iedereen die wil ontdekken wat groen met je doet, is welkom op vrijdagavond 3 juli bij

logo groene belevenis rgb-175

De Groene Belevenis, Hamersveldseweg 107, Leusden. We starten om 19.30u en ronden 21.30u af. De workshop kost € 20,00 per persoon.

Voor meer informatie en aanmelden gebruik je deze link

De kikker die niet bang was

Ieder jaar gaan wij tijdens de hemelvaart vakantie naar Woold, een klein gehucht in de buurt van Winterswijk. Een oase van rust en ruimte, een plek waar je echte stilte kan horen. Ik loop en wandel er graag rond. Laatst heb ik een kleine bosvijver ontdekt.boombank Er staat een bankje gemaakt van een boomstam en het is er een beetje moerassig. Als je er via een smal paadje naar toe wandelt (waar je zonder op te letten zo voorbij loopt!) kom je aan bij een oase van rust. En als je dan iets te dicht bij de rand van het water komt springen opeens een heleboel kikkers het water in, mooie kleine groene kikkers. Ze duiken direct naar de bodem, bang om opgepakt of misschien opgegeven te worden. Voor een kikker gelden een aantal simpele leefregels:

  1. Als het kleiner is dan ik ben en het beweegt, dan eet ik het op
  2. Als het groter is dan ik ben, dan moet ik maken dat ik weg kom
  3. Als het even groot is als ik, dan kan ik mij voortplanten (hier later meer over)

kikkervijverIk blijf rustig langs de waterkant staan en zie een kikker met beide armpjes brutaal op een blad leunen. Hij (of zij, maar ik hou het even op een hij) kijkt mij onderzoekend aan, zonder ook maar een vin te bewegen. Toevallig heb ik mij fototoestel meegenomen en maak van een veilig afstandje een foto. De kikker blijft zitten! Ik hou de camera iets dichterbij, een halve meter, en maak opnieuw een foto. Hij blijft nog steeds zitten. Daarna beweeg ik de camera nog dichterbij, tien centimeter, en maak opnieuw een foto. De kikker blijft nog steeds zitten. Ik kan de verleiding niet weerstaan om een experiment te doen. Hoe dichtbij kan ik komen om een foto te maken van deze kikker? Ik beweeg heel rustig de camera richting de kikker, totdat ik bijna met de camera zijn neus aanraak en maak een foto. Hij kijkt mij nog steeds met een waterige blik aan. Uiteindelijk laat hij zich rustig achterover zakken in het water.

kikkerIk ben verbaasd door het feit dat ik zo dicht bij de kikker heb kunnen komen. Ik moet opeens aan het experiment denken van de kikker en de pan met water. Zet je een kikker in een pan met heet water, dan zal de kikker direct uit de pan springen. Zet je de kikker in de pan met koud water en warm je het water in de pan rustig op, dan zal de kikker er niet uit springen omdat hij niet opmerkt dat het water steeds warmer wordt. Hij heeft niet voldoende reden om de pan uit te springen, totdat het natuurlijk te laat is. Op deze manier gaat het volgens mij ook bij mensen die geleidelijk aan de lat voor zichzelf steeds hoger leggen en uiteindelijk niet meer voldoende energie hebben om uit de pan met heet water te springen, vaak met een burn-out als gevolg. Gewaar zijn dat er een grens wordt overschreden, het water dat steeds heter wordt, kan je hiervoor beschermen. Opmerkzaam worden voor de lichamelijke of mentale symptomen (slapeloosheid, onrustig, snel geprikkeld, vermoeid opstaan, lusteloos, enzovoort), luisteren naar de mensen die jou advies geven (“Joh, zou je niet een keer een tijdje rust nemen!”) en tegen jezelf durven zeggen dat het nu voldoende is. Hoe graag zou je dat niet willen doen? Kiezen voor jezelf!

Als ik mij omdraai om om via het smalle paadje terug te gaan naar het wandelpad, zie ik de kikker rustig door het water zwemmen en verdwijnt hij uiteindelijk onder water tussen de waterplantjes, zijn eigen veilige omgeving.

Herinnering aan de zee

Scheermesjes op het strandOp eerste Paasdag zijn we naar het strand bij Noordwijkerhout geweest. Inmiddels meer dan drie weken geleden. Het was er druk met mensen. De zon scheen en een frisse stevige wind vanuit de zee maakte het nog net niet koud genoeg om terug te keren naar de auto. De dagen voor de Pasen was er storm geweest, windkracht 9. De wind kwam uit het westen en zorgde voor aanlandige wind. Dit was op het strand goed te zien door alle schelpen die daar lagen. Bergen met scheermesje, zeesterren en verschillende soorten schelpen waren op het strand geblazen. En tja, als je daar als kind loopt wil je natuurlijk gaan verzamelen. Mijn kinderen hadden dit in de gaten en verzamelden de mooiste schelpen en zeedieren die op het strand aanwezig waren. De een was nog mooier en unieker dan de andere. Als we twee plastic zakken bij ons hadden gehad, dan waren die helemaal vol geweest. “Laat ze toch lekker liggen”, was onze reactie. Maar je weet hoe dat gaat! Zelfs de zakken van de jassen zaten vol.

En nu, een paar weken later, zie ik de schelpen liggen in de garage. Netjes verdeeld in twee bloempotten. Waarschijnlijk weten ze niet meer dat ze hier staan. Als ik naar de twee bloempotten kijk komen voor mij de herinnering van vroeger weer terug. Ook ik heb ooit zakken vol met schelpen verzameld, in de schuur gelegd en vergeten. Als de lucht niet meer te harden was waren ze ook opeens verdwenen. Vaak kwam ik daar pas veel later achter. De teleurstelling was dan vaak groot.

SchelpenIk kijk naar de twee bloempotten en heb de neiging de inhoud weg te gooien. Het ruikt nergens naar, want de kinderen hadden ze bij thuiskomst goed gewassen. Ik loop ermee naar buiten, leg ze op een vel wit papier en maak er een foto van, als herinnering. Daarna zet ik ze weer terug in de garage. Misschien dat de kinderen verrast zijn als de twee bloempotten er over een tijdje nog steeds staan. En hebben ze een leuk idee om er wat mee te gaan doen. En als dat niet zo is kunnen we altijd nog besluiten de schelpen een andere bestemming te geven.

 

Blote voeten op het strand

wandelen langs het strandIk ben vandaag met mijn vrouw en kinderen naar het strand geweest. Heerlijk om de zon op mijn gezicht te voelen, de koude wind die mijn handen koud maakte en het strand die warm aanvoelde (de zon scheen en het was negen graden). Na een honderd meter wandelen kon ik het niet laten om mijn schoenen uit te trekken en op blote voeten verder te wandelen. Voor mij is dit een gevoel van vrijheid, doen waar ik op dit moment zin in heb. Het zand voelde ook warm aan en op sommige plekken weer koud. Ook het zeewater was op sommige plekken koud en op andere weer heerlijk warm. De mensen die ons tegemoet liepen keken soms naar onze blote voeten. Zouden zij het ook willen of zouden er andere  gedachten bij ze opkomen? De muts, sjaal, handschoenen, stevige wandelschoenen en dikke winterjas waren nodig om het lichaam niet te laten koud worden.  Mijn dochter en zoon hadden inmiddels ook de schoenen uit en voelden ook het zand tussen hun tenen. Maar het leukste waren de kleine kinderen die we tegen kwamen en aan hun papa en mama vroegen “Mogen wij ook op blote voeten?”. Je zag de ouders denken en “Uhhh!?!?” zeggen en naar onze blote voeten kijken. De kindjes zaten al op de grond om de   plastic laarsjes uit te trekken en daarna met grote spoed naar de  zee te rennen. Heerlijk om het kind weer in je te voelen.

Fijn hoor, die overgang naar de zomertijd

KlokDeze nacht gaat de klok een uur vooruit! Bedankt!Ik begrijp heel goed waarom de klok een uur naar voren gaat en dat er zeventig landen zijn die dit ook doen. En als je dit leest zal je wel denken: en waarom dan zo’n reactie? Nou, dat zal ik uitleggen. Ik heb HSP. HSP is de afkorting voor “High Sensitive Person”. Met andere woorden, iemand die gevoelig (sensitive) is voor verschillende soorten prikkels van buitenaf. Soms kan dit heel nuttig zijn, het helpt mij soms, maar het kan ook wel eens lastig zijn en dan werkt het juist tegen mij. In kleine ruimtes met veel mensen zal je mij niet zo snel zien. Ook grote ruimtes met veel rumoer halen mij uit mijn concentratie. Hard geluid komt dubbel zo hard binnen. Muziek, poëzie, schilderkunst en schoonheid kunnen mij raken. Gelukkig weet ik dat ik deze gevoeligheid heb en vind steeds meer manieren om hier mee om te gaan. Lopen in de natuur vind ik bijvoorbeeld heerlijk, weg van de drukte en ruis. Urenlang genieten van niets. Dagelijks mindfulness beoefenen om de gedachten de ruimte te geven. Luisteren naar de signalen van mijn lichaam helpt ook heel goed. Het kan namelijk zomaar gebeuren  dat ik het ene moment mij helemaal energiek voel en op het andere moment de energie uit mij getrokken wordt. Nou, daarom vind ik de overgang naar de zomertijd niet fijn, het haalt mij uit mij gevoel voor tijd. Het veranderen van de tijd, ook al is het maar een uur, kost mij een week om op af te stemmen. Een soort HSP-jetlag. Loom, gapen, niet makkelijk in slaap vallen, ’s morgens met een duf hoofd de wekker uit drukken en de tijd steeds verkeerd inschatten. Ja, het klinkt misschien een beetje apart, maar dit is wel hoe ik het ervaar en volgens mij nog heel veel mensen om ons heen (en het misschien niet eens bewust in de gaten hebben dat dit er achter zou kunnen zitten). Nu ik dit schrijf is de zomertijd bijna begonnen. Mijn vrouw heeft de tijd van de (boeren) klok al een uur naar voren gezet. En als ik dan naar de klok kijk schrik ik iedere keer, want de tijd die op de klok staat komt niet overeen met het gevoel van de tijd die ik op dit moment heb. Ik ga zo maar naar bed, want ik begin mij al aardig moe te voelen! Morgen weer “fris” op, gelukkig is het zondag en kan ik er alvast aan wennen. Ik ga denk ik maar lekker even naar het bos, weg van de tijd, heerlijk ge-nieten.

Leef je eigen leven

Schapen van Ric
Het is onmogelijk een ander te worden. Je enige hoop is dat je meer jezelf kunt worden.

Om jezelf je kunnen worden kan je boeken lezen, naar leraren gaan, CD’s luisteren. Deze wijzen jou allemaal de weg, zie het als richtingaanwijzers die jou de weg naar jezelf wijzen. Sta open en wees ontvankelijk voor deze bronnen en wat je hieruit kan leren. En ben je even de weg kwijt, ga dan op zoek naar een richtingaanwijzer en kies jouw weg. Want uiteindelijk ben jij degene die je leven zelf moet leven.

Door mindfulness wordt je je bewust van wie je bent, hoe je reageert, wat je denkt en voelt, in het hier-en-nu. Niet als hoe je vroeger was of hebt gedaan, niet als wie je mogelijk zou kunnen worden. Door in het huidige moment te zijn zonder oordeel, zal je merken dat er acceptatie van het zelf ontstaat.  Acceptatie zoals je bent. En vanuit dit zelf kan je verder je eigen leven leiden. En soms even met een richtingaanwijzer.

Dag vlinder

Oranje Vlinder

Er is een vlinder in de tuin.
Een hele mooie oranje.
Hij fladdert tussen de kale takken
en dorre blaadjes op de grond
op zoek naar een bloem.

Er is een vogel in de tuin.
Een hele mooie oranje.
Hij fladdert tussen de kale takken
en dorre blaadjes op de grond
op zoek naar een maaltje.

Er was een vlinder in de tuin
Een hele mooie oranje
Ik zag hem nog fladderen tussen de kale takken
en de dorre blaadjes op de grond
En toen was hij verdwenen.

Dag lieve vlinder!

Wakker worden

Als ik ’s morgens wakker wordt en mij nog versuft voel, was ik mijn lichaam met mijn handen, wrijf ik over mijn dijbenen, rek ik mij uit. Net zolang tot ik voel dat mijn lichaam ook wakker aan het worden is. Pas dan start mijn dag, met volledige aandacht voor De zon door de bladerenhet nu. Pas dan zet ik mijn eerste stap voor deze dag. Pas dan was ik mijn gezicht met water. Pas dan begint mijn dag. Pas dan ben ik wakker.

Doe dit eens met aandacht voor jezelf. Luisteren naar je lichaam, de subtiele signalen horen en oprechte aandacht besteden voor wat er nu is. Neem dit serieus. Heb je bijvoorbeeld last van je schouders of onderrug, vraag je dan af of je niet teveel op je schouders neemt. Als je dit doet zal je merken dat de kwaliteit van leven beter wordt en de aandacht voor jezelf en jouw omgeving anders wordt.

En als je dan eens een keer in het bos loopt, kijk dan eens om je heen. Sta een moment stil en zie wat je opvalt. Besteed een moment aan wat je ziet, ervaart en voelt. Gewaar van de kleine en eenvoudige dingen die jou normaal niet opvallen. De zon op je gezicht, de wind door je haar, de geluiden die je hoort, de geuren die je ruikt, kijk eens naar boven. Stap eens voor een moment uit de automatisch piloot en je zal merken dat je nog meer wakker wordt.

 

Een wereld zien …

Globe Groen

“Een wereld zien in een korrel zand
En een hemel in een wilde bloem
Is uitgestrektheid in de palm van je hand
En eeuwigheid in een uur.”

– William Blake

%d bloggers liken dit: