Ik ben vandaag met mijn vrouw en kinderen naar het strand geweest. Heerlijk om de zon op mijn gezicht te voelen, de koude wind die mijn handen koud maakte en het strand die warm aanvoelde (de zon scheen en het was negen graden). Na een honderd meter wandelen kon ik het niet laten om mijn schoenen uit te trekken en op blote voeten verder te wandelen. Voor mij is dit een gevoel van vrijheid, doen waar ik op dit moment zin in heb. Het zand voelde ook warm aan en op sommige plekken weer koud. Ook het zeewater was op sommige plekken koud en op andere weer heerlijk warm. De mensen die ons tegemoet liepen keken soms naar onze blote voeten. Zouden zij het ook willen of zouden er andere gedachten bij ze opkomen? De muts, sjaal, handschoenen, stevige wandelschoenen en dikke winterjas waren nodig om het lichaam niet te laten koud worden. Mijn dochter en zoon hadden inmiddels ook de schoenen uit en voelden ook het zand tussen hun tenen. Maar het leukste waren de kleine kinderen die we tegen kwamen en aan hun papa en mama vroegen “Mogen wij ook op blote voeten?”. Je zag de ouders denken en “Uhhh!?!?” zeggen en naar onze blote voeten kijken. De kindjes zaten al op de grond om de plastic laarsjes uit te trekken en daarna met grote spoed naar de zee te rennen. Heerlijk om het kind weer in je te voelen.